دانلود فیلم
دانلود زیرنویس
اگر زیرکی ژان رنو و تواناییش در خلق شخصیت لئون را کنار بگذاریم، به بازی بسیار زیبای ناتالی پورتمن می رسیم که با وجود سن کمی که دارد خیلی خوب می شود درکش از نقش و موقعیت ماتیلدا را احساس کرد.
شخصیت لئون یک آدم خجالتی و ساده را نمایش می دهد و این اطمینان به بیننده داده می شود که در این فیلم خبری از یا تعرض از سمت لئون به ماتیلدا وجود ندارد و یک حاشیه امن را ایجاد می کند تا آن حس دوست داشتن و علاقه ای که به بیننده منتقل می شود به سمت دوست داشتن پاک و بدون غرض پیش برود.
یک فرد جنایتکار که در کنار کار خودش شخصیتی بسیار احساسی دارد و می شود با توجه به روایت داستان به این نکته پی برد که موقعیت لئون عامدانه بوجود نیامده و به دلیل آشنایی با آدمهای نادرست پدیدار گشته است.
در مقابل لئون، نورمن (گری اولدمن) قرار دارد که در ظاهر یک افسر مبارزه با مواد مخدر، کار قاچاق مواد انجام می دهد و خیلی خوب ظاهر و باطن این دو شخصیت در تضاد باهم نمایش داده می شود و این را بیان می کند که نباید از روی ظاهر و شغل افراد، باطن و ذاتشان را قضاوت کرد.
مهمترین چیزی که در این فیلم به چشم می خورد، عشق و دوست داشتن عمیق است و اینکه دوست داشتن حد و مرزی ندارد. این دوست داشتن اگر واقعی و از عمق وجود باشد، می تواند تا جایی پیش برود که انسان به خاطر عشقش همه چیز حتی خودش را تغییر دهد و در نهایت جانش را در خطر بیندازد.
سکانسی که لئون در پایان فیلم در مقابل نورمن قرار می گیرد فوق العاده احساسی است و مکمل تمام صحنه های عشق بازی لئون و ماتیلداست و نشان می دهد همه ی آن صحنه ها واقعیت داشته و لئون از عمق وجودش ماتیلدا را دوست داشته است.
با خواندن درباره ی این فیلم به هیچ وجه نمی شود درک عمیقی از آن پیدا کرد. خیلی ساده در چند خط می شود تمام فیلم را بیان کرد و هرکس این بیان را بخواند به این نتیجه می رسد که فیلمی بسیار معمولی پیش رویش قرار دارد. در حالیکه با دیدنش به این نتیجه می رسد با یک درام فوق العاده روبروست که چالشهای دوران بلوغ یک نوجوان را بیان می کند و در نهایت روایتگر مسیر رستگاری و تکامل برای شخصیت جنایتکار فیلم است.
دانلود فیلم
دانلود زیر نویس
به جرات می توانم بگویم که مهمترین دلیل دیدن این فیلم، می تواند بازی آل پاچینو(سرهنگ) باشد که مطمئنم بعد از دیدن آن به حرفم ایمان خواهید آورد.
سرهنگ یک شخصیت مغرور دارد و در عمق نگاه چشمان نابینایش یک غم بزرگی قرار دارد که همین غم من را در ابتدای فیلم به این سمت برد که شاید واقعا نابینا نیست و برای فرار از موقعیت بدی که خودش ایجاد کرده تصمیم گرفته به دنیا با چشمانش نگاه نکند که البته اینطور نبود. بازی آل پاچینو برای نقش یک نابینا فوق العاده بود و حتی در بعضی موارد به جایی زل می زد و آنقدر پلک نمی زد که مخاطب باور می کرد یک نابینا این نقش را بازی کرده است.
یکی از پیامهایی که می تواند این فیلم منتقل کند، جایگاه زن در زندگی مرد است. سکانسی که سرهنگ داخل هواپیما نشسته، قبل از اینکه پرواز کند و به اوج برسد، درباره ی زن و پاسپورت بهشت صحبت می کند که در درون این حرفها (که شاید با دید سطحی حرفهایی از روی هوا و هوس باشند) اهمیت شویی برای پیشرفت و اوج گرفتن را می شود برداشت کرد که البته در آخر فیلم با تفاوت حرفهای سرهنگ می شود فهمید که این دید در سرهنگ ایجاد شده یا اینکه از اول وجود داشته و سرهنگ خودش رو به ندیدن(نفهمیدن) زده چون در زندگی خود چیزهایی را از دست داده و آنقدر مغرور هست که نمی خواهد به این مسئله اعتراف کند.
در تمام این فیلم شاهد عقده گشایی سرهنگ هستیم که این امر در زندگیش خیلی آزاردهنده بوده و در کنار آن وجود یک شخصیت مثبت و آرمانی (کلمه آرمانی برای این شخصیت، مبالغست) این توازن خیر و شر را برقرار کرده و باعث شده تفاوتها به خوبی دیده شوند.
البته سرهنگ به هیچ وجه آدم خشن و غیر منطقی نیست و به عکس، بی نهایت احساسی است و صرف حضورش در ارتش و شاید پیش نیامدن برخوردهای عاطفی درست، نتوانسته این فرصت را به سرهنگ بدهد که باشکوه ترین قله ی دنیا (زن و شویی) را فتح کند و فقط در حسرت از دست دادن چنین موهبتی رنج می برد.
در آخر فیلم هم که به سادگی داستان چارلی تمام می شود و چارلی هم راه درست را پیدا می کند.
به نظرم اگر بخواهیم در یک جمله درباره فیلم حرف بزنیم، بیان اینکه آل پاچینو اسکار رو دریافته کرده و فیلم فقط کاندید اسکار شده (البته همیشه نمی شود به اسکار با این دید نگاه کرد)، می تواند کمک کننده باشد.
در نهایت آرزو دارم ارتباط معلم چارلی با سرهنگ ادامه دار باشد.
دانلود فیلم
دانلود زیرنویس
اعتیاد موضوعی است که در موارد زیادی به آن اشاره شده ولی این مسئله در فیلم "پسر زیبا" به شکل خوبی نشان داده شده است. از آنجا که داستان هم از دید پسر آلوده به اعتیاد (تیموتی شالامی) و هم از دید پدر (استیو کارل) روایت شده، مسئله از دو منظر مختلف بررسی می شود که باعث می شود دید جامعی نسبت به این معضل صورت پذیرد. سکانس هایی تنش زا و احساسی در این فیلم وجود دارد اما در کل نمی توان گفت فیلم به این موضوعات به خوبی پرداخته است.
این فیلم خط سیر مستقیمی را طی می می کند و خیلی مخاطب را وارد پیچ و تابهای داستان نمیکند و به همین روی ممکن است در برخی موارد یا در بیان احساسات غلو صورت گیرد و یا در موارد جزئی، مخاطب خسته شود.
شاید موضوع و یا مواردی دیگر به خوبی در این فیلم نشان داده نشده باشند ولی دو بازیگر اصلی آن به شدت مخاطب را جذب بازی خود می کنند.
کارل و شالامی به خوبی تقابل میان سفید و سیاه را که در قالب پدر و پسر آمده نمایش می دهند. البته کارل تجربه دارد و در حالیکه بازیگری اصولا کمدین شناحته می شود، نقش احساسی را به خوبی به خورد بینند می دهد این در حالی است که شالامی آنقدر تجربه ندارد ولی در همین مدت 3-4 ساله فعالیت خود بعد از بازی درخشان در فیلم "مرا با نام خودت صدا بزن" به شدت مورد توجه قرار گرفته و می توان گفت یکی از پدیده های نوظهور سینما شناخته می شود.
در مجموع نمی توان گفت این فیلم جزو بهترین فیلم هاست اما از طرفی نمی توان دیدنش را پیشنهاد نکرد به خصوص در جامعه امروزی که اعتیاد گریبان گیر خیلی از خانواده ها شده است.
دانلود فیلم
دانلود زیرنویس
به شخصه به غیر از فیلم "دانکرک" و "بی خوابی (Insomnia)" ، از طرفداران کریستوفر نولان هستم و یکی از بهترین کارهای وی همین فیلم میان ستاره ای است.
از مهمترین موارد این فیلم تطبیق موضوع آن با علم و واقعیت داستان ماجراست که می شود گفت این موضوع تا 90 درصد رعایت شده است و در مواردی که علم حرفی برای گفتن نداشته، تخیل نویسنده باعث ایجاد یک داستان مهیج و باورپذیر شده است.
البته مواردی در بین صحبتهای بازیگران و . دیده می شود که مقداری مسئله را غیر واقعی جلوه می دهد (مثلا توضیح خم کردن کاغذ برای عبور از کرمچاله)، اما به هر حال باید بدانیم که با یک اثر هنری و فیلم سینمایی طرف هستیم نه صرفا یک کتاب علمی و به عنوان یک فیلم، نولان توانسته موضوعات علمی و تخیلی را به خوبی در کنار احساسات بیان کند و بتواند مانند بقیه کارهایش چشمان بیننده را به پرده سینما نگه دارد.
متیو مک کانهی در این فیلم یک بازی زیبا را به نمایش گذاشته و در سکانس های احساسی به خوبی عمل کرده و بار فیلم را در مواردی به تنهایی به دوش کشیده است. جلوه های ویژه استفاده شده به شدت قوی و باور پذیرند و همین باعث شده که این فیلم در هشتادوهفتمین دوره جایزه اسکار، این جایزه را در این بخش نصیب خود کند.
موضوع اساسی این فیلم موردی است که بشر به زودی با آن رو به رو خواهد شد چه بسا امروزه هم مشکلاتی برای وی بوجود آمده که بحث آب، غذا و هواست. فارغ از تکنولوژی و پیشرفت علم، بشر به سمتی می رود که باید ازتمام امکانات خود بهره بگیرد تا بتواند فقط زنده بماند.
نولان به سادگی و در قابی کوچک، یکی از باورناپذیرترین و غیرقابل فهم ترین حقایق را با تخیل خود پرورش داده و به بهترین شکل به مخاطب نشان می دهد.
دانلود فیلم
دانلود زیرنویس
اعتیاد موضوعی است که در موارد زیادی به آن اشاره شده ولی این مسئله در فیلم "پسر زیبا" به شکل خوبی نشان داده شده است. از آنجا که داستان هم از دید پسر آلوده به اعتیاد (تیموتی شالامی) و هم از دید پدر (استیو کارل) روایت شده، مسئله از دو منظر مختلف بررسی می شود که باعث می شود دید جامعی نسبت به این معضل صورت پذیرد. سکانس هایی تنش زا و احساسی در این فیلم وجود دارد اما در کل نمی توان گفت فیلم به این موضوعات به خوبی پرداخته است.
این فیلم خط سیر مستقیمی را طی می می کند و خیلی مخاطب را وارد پیچ و تابهای داستان نمیکند و به همین روی ممکن است در برخی موارد یا در بیان احساسات غلو صورت گیرد و یا در موارد جزئی، مخاطب خسته شود.
شاید موضوع و یا مواردی دیگر به خوبی در این فیلم نشان داده نشده باشند ولی دو بازیگر اصلی آن به شدت مخاطب را جذب بازی خود می کنند.
کارل و شالامی به خوبی تقابل میان سفید و سیاه را که در قالب پدر و پسر آمده نمایش می دهند. البته کارل تجربه دارد و در حالیکه بازیگری اصولا کمدین شناحته می شود، نقش احساسی را به خوبی به خورد بینند می دهد این در حالی است که شالامی آنقدر تجربه ندارد ولی در همین مدت 3-4 ساله فعالیت خود بعد از بازی درخشان در فیلم "مرا با نام خودت صدا بزن" به شدت مورد توجه قرار گرفته و می توان گفت یکی از پدیده های نوظهور سینما شناخته می شود.
در مجموع نمی توان گفت این فیلم جزو بهترین فیلم هاست اما از طرفی نمی توان دیدنش را پیشنهاد نکرد به خصوص در جامعه امروزی که اعتیاد گریبان گیر خیلی از خانواده ها شده است.
دانلود فیلم پدرخوانده 1
دانلود زیرنویس
دانلود فیلم پدرخوانده 2
دانلود زیرنویس
دانلود فیلم پدرخوانده 3
دانلود زیرنویس
پدرخوانده
"در قسمتهایی از این متن، فیلم اسپویل شده است"
سه گانه ی پدر خوانده از بهترین های تاریخ سینماست. به طور کلی شاید همه کس علاقه ی زیادی به دیدن فیلم های مافیایی نداشته باشد اما سبک پدر خوانده به گونه ی دیگریست. به نظر من اصالت فیلم بر مبنای ارزش خانواده و روابط نزدیک و عاطفی آنها نسبت به هم شکل گرفته است و در کنار این ارزش ضد ارزشی وجود دارد که همان بخش مافیایی فیلم است ولی تاثیر منفی بر ارزش ها نمی گذارد. بازی های روان و زیبای بازیگران این فیلم بسیار چشمگیر است به خصوص بازی روان براندو(دون کورلئونه) که بی شک از زیباترین بازی های تاریخ سینماست. در رفتار براندو هیچ اثری از بازی کردن یک بازیگر دیده نمی شود و با گذشت زمانی از فیلم، گویی در حال تماشای یک قسمت از زندگی واقعی یک فرد هستید. زبان بدن او در بیان احساساتش در شرایط مختلف واقعا بی نظیر است. البته در این فیلم شاهد قرار گیری چند ضد قهرمان (پاچینو، براندو و.) در جایگاه اصلی هستیم که خب در دید مخاطب عام، ممکن است شخصیت این دو ضد قهرمان به عنوان الگو برداشته شود اما در دیدکلی تر به هیچ وجه این جنبه مد نظر نیست و صرفا بازی شگفتی آور براندو و پاچینو بیننده را جذب می کند. همانگونه که می بینیم دون کورلئونه مخالف ورود فرزند عزیزش مایکل به درون تشکیلات است و همین امر نشانگر آن است که دون کرلئونه نمی خواهد دیگر مسیر خانواده خود اینگونه پیش برود. در کنار این رفتار اتفاقاتی مانند مرگ دختر مایکل و نشان دادن سرانجام غم انگیز برای همان ضد قهرمان ها، کاملا ناقض فرضیه خشونت پروری در این فیلم است. همه ی عوامل این فیلم در درخشش هرچه بیشتر آن دخیل بوده اند. همانگونه که کاپولا با زیرکی صحنه هایی بی نظیر خلق کرده است، براندو، پاچینو، دنیرو و . نیز با هوش سرشارشان ظرافات خاصی به هر سکانس فیلم تزریق کرده اند و در کنار همه ی اینها داستان فیلم داستانی است که جای کار دارد و دست بازیگر را برای بداهه پردازی باز گذاشته است.
جایگاه پدر خوانده2 مانند جایگاه سری اول آن در میان مخاطبان بسیار جایگاه ویژه ای است و قطعا بازی زیبای رابرت دنیرو بر این امر تاثیرگذار بوده است اما متاسفانه قسمت سوم فیلم نتوانست موقعیتی مانند دو قسمت قبل در میان مردم داشته باشد. البته اگر به تنهایی به قسمت سوم نگاه کنیم نمی توانیم اظهار کنیم که این فیلم، فیلم ضعیفی است. ولی زمانی که این سه گانه را کنار هم بررسی می کنیم، خب طبیعتا اختلاف فاحشی بین این قسمت و دو قسمت قبلی وجود دارد.
تعداد زیادی از دیالوگهای این فیلم به دیالوگی ماندگار تبدیل شده است و هرکدام به تنهایی می تواند درس بزرگی برای مخاطب باشد که این امر نشان دهنده پختگی داستان و فیلم نامه این مجموعه است.
بدون شک جایگاه دوم و سوم لیست 250 فیلم برتر IMDB به حق نصیب پدرخوانده 1 و 2 شده است و این امر مهر تاییدی بر تمام تعریفهای گفته شده از این فیلم است.
از مهم ترین حواشی این فیلم می توان به مراسم اهدای اسکار به مارلون براندو اشاره کرد که ایشان در صحنه حضور پیدا نکردند و در اعتراض به رفتار نژاد پرستانه در صنعت فیلم سازی آن زمان، یک سرخپوست را به صحنه فرستادند و او اینطور عنوان کرد : "به نمایندگی از مارلون براندو امروز عصر اینجا هستم و او از من خواسته که بگویم به خاطر رفتار صنعت فیلم با سرخ پوستان و بومیان آمریکایی او نمی تواند این جایزه ی سخاوتمندانه را بپذیرد."
این مجموعه روی هم رفته 9 جایزه اسکار را نصیب خود کرده است که از آن میان 3 جایزه برای قسمت اول و 6 جایزه برای قسمت دوم می باشد.
اگر این فیلم را ندیده اید، پیشنهاد می کنیم هرچه سریعتر تماشای این سه گانه ی جذاب را در برنامه خود، قرار دهید.
دانلود فیلم
دانلود زیرنویس
"در قسمتهایی از این متن، فیلم اسپویل شده است"
فیلم های زیادی در باب این موضوع و وجود یک رابطه احساسی بین دو نفر که به علت بیماری با مشکلاتی رو به رو هستند، ساخته شده است ولی به جرات می توان بخت پریشان را بهترین آنها دانست.
صداقت و سادگی دو شخصیت اصلی فیلم (هیزل و آگوستس)، یک احساس خوب و عشقی پاک را به بیننده منتقل می کند.
در ادامه داستان و رابطه ی ایجاد شده بین دو شخصیت اصلی، گاهی اوقات وجود بیماری سرطان به طور کامل از نظر بیننده کنار گذاشته می شود و او صرفا محو تماشای احساسات این دو می گردد. دیالوگهای فوق العاده ای در این فیلم استفاده می شود که هر کدام جای بحث و تفکر عمیق دارند. به نظرم این احساسات به صورت عالی بیان شده و این فیلم یکی از بهترین درام های حال حاضر سینماست. (در چند سال اخیر)
موضوع داشتن شکل بدی از بیماری سرطان ولی در عین حال امید به زندگی شاید در موارد کمی از فیلم غلو شده باشد اما با دیدن فیلم به صورت یک مجموعه کامل و دیدن رفتار آگوستس در اواخر فیلم، می توان از این موارد صرف نظر کرد.
از آنجا که این فیلم از روی رمانی با همین نام ساخته شده، برخلاف فیلم های دیگر که معمولا تغییراتی در اصل داستان ایجاد می شود، در این فیلم اصالت داستان کاملا رعایت شده است.
در اینگونه فیلم های احساسی، وجود اتفاقاتی می تواند داستان را دلنشین تر و جذاب تر کند که در این فیلم صحنه های زیادی مثل "بوسه در موزه" اینطور عمل کردند و در نهایت پایان تلخی بود که باوجود ناراحت کردن بیننده، این رابطه و عشق را جاودانی و از ارزش های مادی دنیا جدا کرد که به نظرم پایان قشنگیست که معمولا در فیلم های ایرانی از آن خبری نیست.
درباره این سایت